Het kan voorkomen dat je bepaalde rechtshandelingen niet zelf kan of mag verrichten. Dan wil/kun je jezelf laten vertegenwoordigen door een ander. Er wordt onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte vertegenwoordiging. Dit betekent dat of in naam (namens) wordt gehandeld van degene die wordt vertegenwoordigd of juist niet in naam van degene die wordt vertegenwoordigd, maar op naam van de vertegenwoordiger. De tussenpersoon, de vertegenwoordiger, wordt geen partij bij de overeenkomst. Er zijn twee vormen van directe vertegenwoordiging, namelijk; wettelijke vertegenwoordiging en vertegenwoordiging via volmacht. 
 
 

Wettelijke vertegenwoordiging

Een moeder of voogd die een rekening opent bij de bank voor haar minderjarige dochter, is een situatie waarin wordt gesproken van wettelijke vertegenwoordiging. Zonder deze vertegenwoordiging mag de rechtshandeling namelijk niet verricht worden. Soms wordt iemand onder curatele gesteld door de rechter omdat hij of zij tijdelijk geen rechtshandelingen kan en mag verrichten. In deze situatie wordt de onder curatele gestelde vertegenwoordigt door zijn wettelijke vertegenwoordiger. Ook in de situatie waarin de bestuurder een naamloze of besloten vennootschap vertegenwoordigt, is er sprake van wettelijke vertegenwoordiging. 
 

Volmacht

Een andere vorm van directe vertegenwoordiging is de volmachtverlening. Bij een volmachtverlening verleent een persoon (de volmachtgever) de bevoegdheid aan de tussenpersoon (de gevolmachtigde) om in naam van de volmachgever rechtshandelingen te verlenen. Denk hierbij aan een verkoper die in naam van de winkel waar hij werkt producten verkoopt. De volmachtgever blijft naar de gevolmachtigde bevoegd om zelf ook de rechtshandelingen te verrichten. De volmacht verlening wordt geregeld in boek 3 van het Burgerlijk Wetboek behandeld. 
 

Indirecte vertegenwoordiging

Er wordt ook wel over ‘middellijke vertegenwoordiging’ gesproken als de tussenpersoon niet uit naam van iemand anders handelt, maar uit eigen naam. Er is dus niet echt sprake van een vertegenwoordiging, want de tussenpersoon wordt zelf partij bij een gesloten overeenkomst. Na het sluiten van de overeenkomst, moet de tussenpersoon met een ‘achterman’ een overeenkomst aangaan om de ‘achterman’ te binden aan de eerste overeenkomst.